Cartas desde Islandia

Queridos amigos!

Finalmente se oye la voz fría y ronca del rubísimo islandés Arnar Már Arngrímsson de Las Afueras de Mierda González. Hace un mes estaba sudando en Boadilla del Monte en Madrid, llenando un contenedor, corriendo a todos partes, arreglando papeles y comprándome zapatos. En Islandia no hay zapatos y se ve que andando entre cristales y hielo entre jóvenes haciendo botellón en plena noche en enero, se necesita zapatos.

Mudar es una preparación y una metáfora para morir.

(importante: para hacer comentarios elige "athugasemdir"

Síðasta bloggfærslan

Mér hefur þótt óþægilegt að blogga að undanförnu. Maður er óþægilega á skjön við allt og alla á Íslandi og ekkert get ég sagt gáfulegt um ástandið þar.

Mér verður æ oftar hugsað til orða Brechts um að það sé allt að því glæpsamlegt að tala um tré á stríðstímum, þið kannist við þetta þið sem kannist við þetta.

 En þetta er búið að vera gaman og ekki síst góður skóli og styrkt mig í trúnni að ég geti komið frá mér þokkalegum texta. Takk fyrir allar athugasemdirnar og peppið.

 Ég get "glatt" ykkur með því að á þessu ári (vonandi) ætla ég að setja skúffuna með skrifunum á bók og gefa út í svona 200 eintökum. Fyrstir koma fyrstir fá eða eins og sagt var um einn kvenmann fyrir vestan: fengu fleiri en vildu.

 adios

 a

Nokkrar myndir frá Tenerife

Tenerife og ég veit ekki hvað - Og uppgjör við árið 2008

Hann er kaldur í Madríd - hér snjóaði í gær og allt fór andskotans til; þeir lokuðu flugvellinum, opnuðu vettlingaskúffurnar og í það minnsta einn bjó til snjókall. Ég sit í eldhúsinu og drekk heitan drykk, unnin úr brenndum baunum. Hefð hefur verið fyrir því að kalla drykkinn kaffi og hann heitir það á flestum tungumálum. Misjafnt er þó hvar áherslan liggur; KAffi eða KaffI - á Spáni, merkilegt, er orðið hins vegar skrifað með gæsalöppum "café" af því að það er svo vont að varla er hægt að kalla það café fullum fetum, án þess að gyrða það gæsalöppum eða setja upp lygaramerki eða ranghvolfa augunum eða segja "ó fyrir framan". Á Tenerife gerðist ég svo frægur að smakka versta kaffibolla ueberhaupt. Nú hef ég aldrei verið beinn þátttakandi í stríði og aldrei fengið skömmtunarseðil. Í seinna stríði og kannski eitthvað lengur var eitthvað til sem hét kaffibætir eða export og sem notaður var til að drýgja kaffi sem var af skornum skammti og dýrt. Mér skilst að eitthvað sé til sem heiti sikkórírót sem sé þurrkuð og mulin og bætt út í kaffið þó ekki til að bæta það. Eitthvað var í kaffibollanum þarna á Tenerife grunsamlegt. Þetta var eins og að drekka kaffi með dassi af mentol eða lakkrísbragði. Segið mér öldnu kempur, hvernig var bragðið af export kaffi?

Ég vil byrja á að óska mér til hamingju. Kláraði 600 blaðsíðna Wallander á spænsku. Rosalega verður nú auðvelt fyrir mig að læra sænsku - það munar bara einu pjei.

Frí eru verkfæri djöfulsins en samt skemmtileg (eins og verkfæri djöfulsins)

 

Orðabók úr Tenerife-ferð

Safaríferð á fjórhjólum með "fyndnum" frakka

Hjörtur mágur minn er mótormaður. Ég vildi fara í fiðrildaskoðunarferð en ofan á varð að vara í safaríferð á fjórhjólum. Tvímennt var á hjólin; Gunna systir og Hjörtur, Örvar og Nathalie og Ég og Árni. Leiðangursstjóri var franskur maður. Sem leit út eins og Gandi, eða réttara sagt Ben Kingsley í hlutverki Gandis. Gandi er svona frekar alþjóðlegt orð. Gunna eða einhver þurfti endilega að segja á íslensku að hann væri rosalega líkur Gandi. Mér fannst hann skilja það og taka það nærri sér. Gandi á fjórhjóli á Tenerife með Íslendinga í rassgatinu.

Gormiti

 Er ekki eyja heldur smámenni sem Grímur heldur mikið uppá. Fígúrur svona 5 sm háar og mikil skrímsli. Svona æði þið vitið. Eitthvað eru krakkar að bítta á þessu líka. Grímur gleymir sér tímunum saman með Gormitunum sínum.

Gamlárs

Þar sem hlaðborðið á hótelinu á aðfangadag hafði nánast gert út af við menn var ákveðið að elda heima á gamlárs. Reyndar var keypt naut í búð og nautið var eldað í búðinni. Gott hjá þeim. Hlaðborð eru vond - maður reynir alltaf að græða, eða í það minnsta koma út á sléttu og ef einhver hefur ekki lyst þarf að bjarga honum á land til að koma ekki út í tapi. 

Við vorum á ströndinni á gamlárs. Hrein dásemd að leika sér í öldunni. Reyndar var ég svo lúinn að datt út af kl. 00.10.

Tennis

Náði að snúa Örvar nokkrum sinnum niður sem er nýtt. En á einu átti ég ekki von að Árnilitlibróðir er farinn að gera sig gildandi.

Sund

Hið ótrúlega gerðist. Ég fann 50 metra útisundlaug. Vel upphitaða. Eins og að vera staddur í Laugardalnum. Mér þykir ekki ólíklegt að ég eigi eftir að verða öldungameistari í sundi einhvern tímann. Þarf samt að læra snúninginn. Drukkna eiginlega alltaf í snúningnum. Guðjón er hins vegar góður í snúningnum, en ekkert spes í sundi. Kannski gæti hann keppt í snúningi og orðið bestur í því. Maður er orðinn svo innfæddur að maður lætur ekki sjá sig nálægt sundlaug án þess að vera með sundhettu og í sandölum. Enda er gengið í skrokk á mönnum sem ekki eru með sundhettu. Magnús Aðalbjörns "frændi minn" sagði mér frá því að hann hafi verið skikkaður til þess á Spáni að setja upp sundhettu. Magnús var reyndar ekki með hár og sá ekki tilganginn með höfuðfatinu. En nei, það þýddi ekki að mögla. Það verður að fylgja reglunum. 

Alhæfing

Mér finnst stundum sem Spánverjar séu að þykjast vera Þjóðverjar. Þá benda þeir á reglur og verkferla og dæsa og segja að þetta gangi nú ekki. En öfugt við Þjóðverja er oft hægt að ræða málin við Spánverja og benda á aðra möguleika í stöðunni. Þegar eitthvað er ekki hægt í Þýskalandi þá er það ekki hægt. Á Íslandi er allt hægt, stundum um of. Menn segja gjarnan: Ég bjarga þessu eða séu menn raunsæismenn: Ég skal líta á þetta. Aðeins einu sinni mætti ég "ekki hægt" viðhorfinu á Íslandi. Ég fór með forláta skó til skósmiðs. Skósmiðnum leist ekkert á þá "það er ekki hægt að gera við þá" Já, sagði ég, "En viltu ekki gefa því séns". Nei, svaraði hann. "Það er ekki hægt." Svo fór ég til annars skósmiðs og auðvitað var það hægt.

Rusl

Af hverju smyr maður sér ekki nesti, kaupir ávexti og hnetur fer með þetta á ströndina? Af hverju ruslar maður út í eytt? Misvitrir hamborgar og pizzur. Reyndar hef ég varla lyst á bjór fyrr en á kvöldin og er það vel.

Ókurteisi

Árni bróðir var næri laminn af ítölskum þjóni. Árni hafði greinilega séð of margar bíómyndir þar sem menn smella fingri til að fá þjónustu. 

Mole

úff

Laddi

úff

 Þakkir

til mömmu og pabba fyrir að bjóða okkur, takk.

 

Listar frá 2008

Besta platan

1. Juan Antonio Jobim og Luis Bonfá frá ca 1958

2. Bonnie Prince Billie "Lie down in the light".

 

Besta lagið

1. Craclin'Rosie - Neil Diamond

2. Mediterráneo - Joan Manual Serrat

3. Zapatos ortopedicos - La Excepción

4. Þórsmerkurljóð - Megas

 

Versta lagið

1. Þú komst við rassgatið í mér - Rafn Hjaltalín

2. Tóti tölvukall

3. Lítill fugl (Hörður Torfason)

(sem minnir mig á það þegar Maggi Karls tók fram gítarinn í partíi og tók þessa vondu heimsádeilu Harðar Torfa. Án þess að kunna á gítar og án þess að kunna textann lyfti Maggi laginu upp í áður óþekktar hæðir).

Besta bók ársins

1.  Chesil Beach - Ian McEwan

2. Grasið syngur - Doris Lessing

3. Ljóðabók Ingunnar Snædal

Besta mynd ársins

1. Te doy mis ojos

2. Into the Wild

(Sú kom mér á óvart - greip hana á leigu á Íslandi í lok ágúst og vissi ekkert um hana. Rakst síðar á bókina og sjá eitt af þessum röru skiptum að myndin er ljósárum betri en bókin).

Versta mynd ársins

1. Body of Lies - Ridley Scott

2. Juno

(Fór með alvöru karlmönnum á þessa mynd í Kringlunni, voru það ekki Maggi Karls og Basti eða var það Unnar? Þegar myndin var búin og mannfjöldinn streymdi út úr Kringlunni reyndi ég að tala eins og ég hefði verið á annarri mynd. Hvernig get ég útskýrt þetta? Þessi krúttlegu amerísku ungmenni, sem eru að þykjast vera Indie og á móti öllu, enu eru samt svo mikið með kerfinu)

 Bíóferð ársins

1. Battmann - The blakk kniggit. Fór með tengdó í Nýja-Bíó á Akureyri. Í salnum var staddur maður sem a) svaraði í það minnsta tvisvar í símann og talaði hástöfum b) var með krakkana sína með sér sem ekki höfðu aldur til að sjá myndina c) fór í það minnsta tvisvar með þau á klósettið í miðri mynd og þurfti að klofa yfir heila sætaröð af fólki. En myndin var góð. Held ég.

 Bestu tónleikar ársins

1. Ola Kvernberg tríó á Græna hattinum.

2. Bonnie Prince Billy í Madríd.

 

Þjóðarstolt ársins

1. Móttaka handboltalandsliðsins á Skólavörðustíg og Arnarhóli.

 

Þjóðarlost ársins

1. Der Untergang með Geir Haarde í aðalhlutverki

 

Vefur ársins

1. Dr.gunni; fimmta eða sjötta árið í röð, heldur hann úti bloggi sem er alltaf býsna ferskt.

 

Snýting ársins

1. Á meðan stelpan frá Rússlandi var að lesa upphátt fyrir bekkinn kom stelpan frá Þýskalandi sterk inn af kantinum, reif upp tempo og náði einum rosalegum. Fagnaðarlátunum í hjarta mínu ætlaði aldrei að linna.

 Útvarpsþáttur ársins

1. Andrarímur - Guðmundur Andri Thorsson

2. Asuntos propios - Toni Garrido

3. Días como hoy - Juan Ramon Lucas.

 

Baukur ársins

1. Rauður Víking hjá tengdó

 

Linsubaunasúpa ársins

1. Guðjón og Brynhildur. (10 árið í röð)

 

Verstu kaup ársins

1. Úlpur í Zöru; rennilásarnir á þessu ódýra drasli eru alltaf hrákasmíði, fokk.

2. Brúðkaup! Djók!

 

Íþróttaviðburður ársins

1. Nadal vs. Federer á Wimbledon.

 2. Arnar vs. Örvar á Tenerife

 

 Versta ákvörðun ársins

1. Að fara upp í Laugafell á frekar vönduðum jeppa föður míns. Og fara fetið og finna sárt fyrir því að þessa sex klukkutíma ævi minnar fengi ég ekki aftur.

Uppgötvun ársins

1. hafði lengi leitað en aldrei fundið fyrr en í ár. Fann erótísku síðuna á Internetinu. Nú skilst mér að til sé önnur. Ja hérna hér.

Vonbrigði ársins

1. Þegar ég átti stefnumót við "vin" minn úr grænmetisbúðinni á bar til að sjá Barcelona - Real Madrid og hann mætti ekki og ég sat þarna einn á latinó-bar og allir eitthvað svo fullir. Og ég stood up og hei, ekki einu sinni af kvenmanni eins og vanalega.

2.  Skrifaði grein sem nefndist "Ullarband á tímum fjöldaframleiðslu sinnar" og fékk hana ekki birta í prjónablaðinu Ír.

3. Hvorki heimsfrægð né landsfrægð.

4. Pantaði "agua con gas" og þjónninn skildi mig ekki.

 

Sigrar ársins

1. "Eitt barn á dag brúnt á litinn"

2.  Fyrsta tennissessjón mót Örvari bróður á Tenerife.

 

 

Hvað er í pípum ársins 2009?

1. allt á huldu. Hver veit hvar við dönsum um næstu jól?

1. Veit þó að ég þarf að vinna mikið... í bakhöndinni.

1. Læra snúning í sundi

1. Fá birta grein í Prjónablaðinu Ír, eða Dónablaðinu hýr, eða Skjónablaðinu Kýr

1. Segja setningu í subjunctivo án þess að það virki undirbúið.

1. Fækka skapsveiflum og reyna að verða eðlilegur

1. Hætta að tala illa um Guðjón

1. Læra að brenna diska; ég er búinn að vera í svo mikla kvíðakasti að ég treysti mér ekki til að læra það.

1. Verði ég á Akureyri; tala við Óda um að stofna byrjendaflokk öldunga í júdó sbr. "Gamalt fólk deyja."

1. Fjölga réttum á afar einhæfum matseðli fjölskyldunnar.

1. Halda áfram að vera bestur í fótbolta.

1.  Halda rétt á spöðunum, það er mjög mikilvægt, annars slær maður boltann upp í loftið.

 

 

Gleðileg Jól

Síðasta færsla ársins

Stuð - óstuð.

Á ókristilegum tíma, einhvern tímann í nótt verður haldið til Tenerife á vit sólar og ævintýra, hótelsvítna og diskóteka og óinternets. Það verður barasta fínt.

Í byrjun janúar mun ég fara yfir árið í listum: best í tónlist, besti maturinn, stærstu sigrarnir, sárustu töpin, sárasta sóttin usw.  Valinn verður Þjóðverji ársins og í framhaldi af því snýting ársins. Mikil spenna.

En núna hef ég hins vegar ekkert að segja: er búinn að vera að laga til í allan dag og öfugt við Stephan G. sem var bóndi og neyddi sig til að yrkja á nótunni, þá nenni ég ekki að sýna af mér aga og alemennsku.

Ef þið viljið komast í jólaskap og fyllast auðmýkt og mannkærleika bendi ég ykkur á að hlusta á Andrarímur á Rás eitt frá síðasta sunnudegi.

Blessi ykkur 

Næstsíðasta færsla fyrir jól

Horst Tappert er dáinn. Ég kom ekki nálægt því. Eitthvað gruggugt við þetta. Þýskur leynilögregluforingi fellur frá á besta aldri. Þessu máli er ekki lokið.

Ef Birgir Örn les þetta, þá segi ég: blessi þig og þína, farsælt komandi ár, sjáumst sem fyrst (þú færð ekki jólakort, þetta var jólakortsígildi).

Merkilegt, þær eru víst enn þá að spyrja um Birgi Örn, spænsku stelpurnar á Benal Beach. Ótrúlegt hvað Spánverjar eru minnugir á ljóshært fólk, enda þótt það sé annars ekki upp á marga fiska.

Merkilegt hvað kemur upp í hugann. Ég fór einu sinni á fótboltaæfingu með Birgi Erni hjá uppeldisfélagi hans, Skallagrími. Þetta var á undirbúningstímabilinu og fór æfingin fram á Ásvöllum í Álverinu. Ég man ekki betur en heilbrigðisráðherra hafi komið með okkur. Allavega. Ég hélt að þetta yrði gaman - en sjá ég lenti í sjálfsmorðum úti í eitt og sleit æfingunni af sjálfsdáðum og fór ælandi inn í búningsklefa. Mikið var ég síðan glaður þegar Biggi kom að hugga mig. Nei, hann kom ekki til að hugga mig. Hann kom til að skamma mig fyrir að hafa slitið æfingunni af sjálfsdáðum. Blessi þig.

Hvað meir? Hanna greip nýjasta Dylan með í síðasta ferðalagi. "Tell tell signs" safn af úttökum og bastörðum frá síðustu 20 árum. Afar gott. Afar gott. 

Ég gerði einu sinni tilraun til að læra á gítar. Það var í vetrarfríi í Þýskalandi. Byrjaði vel. Komst á skrið. Linaðist í aganum og lufsaðist niður. Mig minnir síðan að ég hafi brotið gítarinn í æðiskasti. Ég man að ég tók að láni á bókasafninu í Köln nokkuð sem ég efast um að teljist algengt - kennsluplötu í gítarleik. Þar var meðal annars lagið Bloing in ze winth. Ég æfði mig á því. Það var ekki gaman. En sjá, ég mun hefja leik á ný. Bíðið þið bara.

Jólin eru ljót þegar menn kaupa of mikið.

Er að lesa þvílíkan doðrant á spænsku og er afar stoltur. Henning Mankell, og heitir líklega  "Áður en frystir" hafi hún komið út á íslensku. Nú er ég búinn með tvo þriðju og hún er á verulegri niðurleið. En það er gaman að hjakkast í einhverju sem maður skilur. Um daginn reyndi ég við Flughlauparadrekann. Held hún hafi verið á afgönsku. Gekk allavega frekar stirðlega.

Ég veit ekki hvort ég nenni að skrifa um ferðalagið um daginn. En það var gott ferðalag með vönduðu fólki. Ég vildi að ég væri vandað fólk. Ekki. Það var hressandi að skoða 3000 manna þorp í norðrinu og fara upp í fjöllin. Þetta var allt annað líf. Kannski meira síðar.

En allavega góðar fréttir: nú fara að berast myndir á ný. Húrra. Húrra

Er að fara að fara að fara

Fyrst, viðbrögð við nokkrum athugasemdum:

 Jú, svp, það passar, jólasveinninn hér heitir Felix Navidad og er í raun risavaxinn köttur, aðstoðarmaður hans er dvergmenni með þrettán fætur. Er þarna jólakötturinn kominn? Merkilegt hvað þetta tengist allt skemmtilega.

Á þrettándanum er heimilskettinum síðan slátrað og settur út í paellu ásamt rækjum, kjúklingi og allskyns góðgæti. Í Andalúsíu er til siðs að stela hundi nágrannans í þessum tilgangi - mikill handagangur í öskjunni oft á tíðum. í Segovia lauma menn sér hins vegar inn á elliheimilin...

Sinn er siður í hverju landi. 

Jú, systir, ég skal vera í bílskúrnum.

 

Í tíma í gær sögðu nemendur frá heimabæjum sínum. Rosalega áhugavert, hrjót. Ein stelpan er frá Kairó, hvað sem það nú er. Og talaði digurbarkalega um staðinn - hvort hún sagði ekki eitthvað um "Móður allra borga". Þá sagði ég nú bara stopp og stóð á fætur. (lausleg þýðing) "Akureyri, höfuðstaður Norðurlands, vagga miðnætursólarinnar, upprisa holdsins í H-100, niðurlot holdsins í heitu pottunum, frítt í strætó (Kaíró??), KA-Þór, Sverrir Páll (í Kairó?, aldrei), Kári Árna ha?, skíði með Helenu, Hellas með Birni, Bjarnarveiðar með húsvíska uppstopparanum, nonstop mannfjöldi á Römblu Akureyrar, Nanna Leifs? Ha? Saxófónsólo Finns Eydal. Baraflokkurinn? Ha?" Þarna var henni greinilega brugðið, hún þekkti greinilega til Baraflokksins og gat ekki boðið betur. Kairó? Rosalega mikið af svona steinum sem búið er að raða upp í form, vá. Hún dauðskammaðist sín stelpan og reif síðan upp veskið og lét mig fá 1000 evrur og bað mig um að kaupa far með fyrstu vél til Akureyrar.

Síðan hélt ég áfram að tala og sífellt fleiri rifu upp veskið og heimtuðu það sama og egypska stelpan. Þýsku óperurnar sátu þurrar og snýttu sér með krosslagðar hendur (hvernig er það hægt?). Þær ætluðu ekki að láta sannfærast. En þegar ég var búinn að lýsa "Orgíu unglinganna" sem fer fram í byrjun ágúst stukku þær líka upp á fagnaðarvagninn og hylltu mig og hylltu Akureyri.

"Á skíðum skemmtégmértrallalala..." 

Euroshopper (þrátt fyrir digurbarka)

Eitthvað er maður orðinn pennalatur og líklegast á það ekki eftir að skána það sem eftir lifir desembermánaðar.

Framundan er löng helgi og þá verður bensínfóturinn snyrtur og lagt í hann um hádegið - áleiðis til bæjarins Graus í Pýraneafjöllunum. Þar verður skíðað, smíðað og ríðað á smáhestum staðarins.

Skammt frá Graus er skíðasvæðið Graus; þar er snjór og endalaus gleði.

Ég fór í sturtu í gær - það var gaman, svo borðaði ég; það var gott svo fór ég að sofa; jammjamm.

Fyndið með væntingar. Við verðum á Tenerife um jólin og ég hef mjög ákveðnar væntingar til ferðarinnar. Ég sé alltaf sömu myndskeiðin þegar ég hugsa um Tenerife um jólin; ég í tennis, ég að hlaupa á ströndinni við sólarupprás, kýlandi út í loftið með hvítt handklæði um hálsinn. Ég að borða paellu og ég að kaupa þjóðbúningadúkkur og blævængi með bros á vör. Sjáum til. Vonandi verður ekki hret. Hvernig ætli hret sé á spænsku?

Vissuð þið að Cádiz er talin elst borga Vestur-Evrópu; yfir 3000 ára gömul. Þetta lærði ég í morgun. Mig langar að kíkja til Cádiz.

Góðir menn hafa verið að ota að mér húsum á Akureyri. Er það vel. En segið mér eitt, þorir einhver að læsa sig utan í lán upp á 15 mills í dag? Er það ekki æði óða mannsins? Á maður ekki bara að kaupa 70 fermetra í blokk og leigja helminginn fjölskyldu frá Vietnam? Það er ljóst að þetta kerfi að maður komi sér upp húsnæði sem maður á kannski 30 prósent í og með restina á bakinu er gengið sér til húðar - allavega með verðtryggingu og næs. En hvað skal gera? Safna? Hvernig safnar maður 25 milljónum? Ég veit það. Maður kaupir miða í spænska jólalottóinu og vinnur "þann feita".  

Ég mæli með því að við komum upp einhvers konar skyldusparnaði handa krökkunum okkar; 15 prósent af tekjum þeirra fram að þrítugu fari í sjóð sem eyrnamerktur er húsi. Nú má ljóst vera að Íslendingar fara að fara ítölsku leiðina; það er að börnin verða heima fram að þrítugu (hið minnsta).

José vinur minn og systur hans tvær eru um þrítugt og enn þá öll heima. Mér skilst að það gangi bara vel.

Kapall = Caballo, sbr. kaplamjólk, merkilegt? Ha?

Gjörið svo vel, fáið ykkur snakk.

Vetur í Madríd

Mikið er blogg leiðinlegt fyrirbæri; eiginlega jafn spennandi og skál af ódýru snakki frá Euroshopper. En samt getur maður ekki stillt sig um að fara blogg-hring hjá vinum og vandamönnum og tína upp í sig - enda þótt maður sé að springa -

Mitt blogg er ekki snakk frá Europshopper - mitt blogg er sviðalappir.

Verði ykkur að góðu.

Nokkur viðbrögð urðu við síðasta bloggi - varð mér í kjölfarið hugsaði til orðatiltækisins "að svara í sömu mynt." Ég dreifði um mig krónum og aurum, kannski aðallega aur og allt í einu setur einhver upp svip og vill borga með yenum.

En vissulega eru grundvallarspurningar um markmið og tilgang dásamlegar.

 Að öðru.

Nú er allt að gerast í bekknum mínum. Nú á að sigra heiminn. Teiti og lærdómshópar, bíóferðir og uppáferðir. Djók!!

Einhver stakk upp á því að hittast og hugstorma um fyrsta teitið - kemur þá ekki upp úr dúrnum að kínverska stelpan Á kínverskan stað - hversu gaman er það? Þangað verður haldið á fimmtudaginn og lagt á ráðin um þjóðbúningakvöld, kvöldbúningaþjóð, þjóðkveldisbúninga og fleira skemmtilegt. Einnig barst í tal að búa til sushi en sú japanska er víst alveg vonlaus í því.

Ég á mér draum - að kyrja rímur á kvöldskemmtan með bekknum mínum og fá vin minn Svíann til að spila undir á langspil. Eins gæti ég hugsað að leika atriðið úr Íslandsklukkunni þegar Jón var híddur, en bikiníröndin myndi spilla fyrir, eins kæmi til greina að taka best of Sveinn M. Eiðsson; svona medley, hverngi líst ykkur á það? Eins gæti ég haldið fyrirlestur um notkun skugga í íslenskum kvikmyndum áttunda áratugarins, eða  sagt frá skáldaleyfi í rímum Sigurðar Breiðfjörð. Mig langar bara að vera aðal. Aftur. Ég sem hafði verið aðal í þessari skrifblokk þangað til Ranicki hinn sænski steypti mér af stóli.

 Æi, ég sakna Islamabad(s); þröngar göturnar, kryddilmurinn, testundirnar með Akmed, svínafórnin á föstudögum, stjan kvenfólksins - ah, ég sakna Islamabad.

Er eitthvað betra:

Að keyra þegar rökkva fer í nóvember ásamt jan eða per í vetrarborg eins og madríd og hlusta á Schubert, ha? Winterreise? Ha? Þar er hlutunum lýst eins og þeir eru: Ich habe im Traum geweinet...  Ha, skemmtilegt, ha? Ég sá ansi flottan náunga syngja Winterreise í Köln um árið; ég held að gaurinn heiti Quasthoff, eða eitthvað svoleiðis og ef hann hefði verið í Hávamálum hefði það verið hann sem reið hrossi. Ég fór með einhverju góðu fólki og ég keypti svo billegan miða að við vorum fyrir aftan sviðið og horfðum ofan á hausinn á blessuðum manninum. Hefði líklega orðið reiðari hefði Catherine Zeta Jones verið að syngja. Sem minnir mig á Nóbelsverðlaunamyndina sem ég get ekki hætt að mæla með, Entrapment, með Kötu og Connery. Þar sem þau reyna að brúa kynslóðabilið á ástríðufullan, en um leið tempraðan máta, án þess að það verði sóðalegt. Annars vil ég ekki tala um hana Catherine, því þá fer ég að hugsa um Michael, og hvað hún sjái við hann, og hvernig þetta hefði allt getað farið öðruvísi.

Djöfull getur maður verið asnalegur og gert hluti sem eru, þið vitið þegar "eitthvað gerist fyrir mann" eins og þegar Orri Ingþórs keypti sverð, trommur og þjóðbúning af sama manninum í Marokkó án þess að vilja það. Hann bara lenti í þessu. Ég er eins. Ég vil ekki vekja athygli og mér líður einatt illa innanum frægt fólk en samt gat ég ekki stillt mig um árið að taka Bono tali og eins kjaftaði ég við Konrad Adenauer "yngri" (hann var hundrað ára þá) og var eins og asni. Ég fór þarna á handboltaleik um daginn hjá hinum ágæta Ólafi Stefáns í Ciudad Real - og eftir leikinn gerist það fyrir mig að það er tekin mynd af okkur - nei, ekki okkur, það er gallinn, heldur af mér við hliðina á honum, krakki við hliðina á hetjunni sinni, krakki við hliðina á guffa, feitur krakki við hliðina á risagúffa sem beygir sig niður og á þvi augnabliki sem myndin var tekin er eins og ég hafi verið að fylla magann af lofti a la yoga - ég er eins og pera og Ólafur beygir sig niður nett kumpánlega en samt svona ekki á janréttis - þetta er ekki mynd af okkur, þetta er mynd af mér með honum. Ég hefði reyndar getað sagt honum: hæ, þetta er ég, ég er enginn aukvisi í íþróttum, ha? Annað sæti á Íslandsmótinu í knattspyrnu í 3. flokki árið 1987 og kallinn, ef þú trúir því ekki, þá vill svo til, vill svo til að ég er með medalíuna um hálsinn. Og ég skoraði mark gegn Val í 2. flokki, á Hlíðarenda, ha. Gunnar og Kolskeggur, kallinn minn. 

Ég hef alltaf öfundað Kolskegg - hann var "öruggur í öllu". Ég vildi að ég væri öruggur í öllu. Guðjón vinur minn er svolítið svona öruggur í öllu, sem og Valdimar Gunn. Maður réttir svona mönnum eitthvað vandamál, alveg sama hvort það er úr dýraríkinu, tölvuríkinu eða mannaríkinu og þeir leysa það - öruggir í öllu. Ég hinsvegar ætla mér að renna upp úlpunni og mér líst ekkert á það, kvíði því, held ég klúðri því og enda með því að fara í lopapeysu en festa þumalinn í lausu bandi og enda með því að vera bara heima og blogga.

Talandi um peysur. Man einhver eftir smásögu eftir Cortázar (fyndið hvar áherslan liggur) sem fjallar um mann sem getur ekki farið í peysu eða einhverja flík og endar með því að detta út um gluggann - þetta var í smásagnasafni sem kom út hjá Bjarti líklega fyrir hundrað árum.

Annars er aumt að sjá skrif sem þessi á krepputímum - nú er ekki tími fyrir kerskni og kumpánlegheit. Og þið megið vita að ég sit ekki í Loydsskóm einum fata með Davidoff special R milli tannanna, bergjandi á 12 ára skota og nei, mér eru ekki færðir bakkar með tapasi á tíu mínútna fresti og nei, hér hefur ekki sést Valrona-súkkulaði í þrjá mánuði.

En þið megið vita að ég sit hér í myrkrinu og treysti á fingrasetningaræfingar úr Gaggó og ég hef slökkt á skjánum til að spara rafmagn og ég er með lokuð augun  - til að spara augun.